توضیحات

جیسن رزنتال در کتاب شاید بخواهید با من ازدواج کنید ، روایت زندگی پرتلاطم و عاشقانۀ خود را بیان می کند . زندگی ای سرشار از عشق و لذت که با از دست دادن همسرش به کلی دگرگون می شود . جیسن در این رمان به زیباییِ هرچه تمام ، تقابل عشق و فقدان را به نمایش گذاشته و داستانی بی نقص خلق کرده است . 

جیسن رزنتال در دهۀ 90 میلادی با “امی کراوس رزنتال” که زنی فوق العاده بود ازدواج می کند . زندگی آنها مثل هر زوج عاشق دیگری ، پر از لحظات تلخ و شیرین ، پیشرفت و مشکلات کوچک و بزرگ بود .

جیسن با نثری روان و با لحنی صمیمانه خاطراتش را با ما در میان می گذارد . اما لحظات تلخ زندگی او از زمانی شروع می شود که همسرش امی ، درگیر سرطان تخمدان می شود و جیسون ناباورانه عشق زندگی اش را از دست می دهد ! 

ولی قسمت عجیب داستان اینجاست که امی پیش از مرگش دست به کاری عجیب می زند …!

او برای جیسن در یک برنامۀ همسریابی، حساب کاربری تشکیل داده و تمام خصوصیاتی که از همسرش می شناخته را در آن یادداشت می کند …!

خواندن رمان شاید بخواهید با من ازدواج کنید را به کسانی پیشنهاد می کنیم که : 

به تراژدی های عاشقانه و زندگی نامه ها علاقمند هستند . 

نظر منتقدان در مورد رمان شاید بخواهید با من ازدواج کنید : 

• سفر غم انگیز با صراحت و اندکی چاشنی طنز بیان می شود ؛ به خوانندگان توصیه می کنیم که اگر می خواهند بفهمند چگونه از کسی که در حال از دست دادن است حمایت کنند ، این اثر را بخوانند . (مجله کتابخانه)
• خاطرات دلخراش ، صادقانه و نشاط آور رزنتال باعث اطمینان خاطر و ارتباط با خوانندگانی می شود که موقعیت های مشابهی را تجربه می کنند. (بوک لیست)

تکه هایی از متن کتاب شاید بخواهید با من ازدواج کنید : 

من اهل شیکاگو هستم، آنجا متولد و بزرگ شده ام. دانستن اینکه از کجا شروع کردم کمک می کند تا بفهمید من و ایمی از کجا شروع کردیم. خانواده همیشه برایم در اولویت بوده است. وقتی دو سالم بود، والدینم طلاق گرفتند. تا هشت سال بعد، یعنی تا زمانی که مادرم، جو، دوباره ازدواج کند، خانواده مان فقط از مادرم، خواهر بزرگ ترم، میشل و من تشکیل می شد. مادرم به تنهایی بزرگم کرد و همین موضوع جوهرهٔ مردی را ساخت که امروز به آن تبدیل شده ام. مادرم با سختی ها جنگید و نهایت تلاشش را کرد؛ دوباره به دانشگاه برگشت و تا زمانی که پنج ساله شدم، مدرک کارشناسی ارشدش را در رشتهٔ مددکاری اجتماعی گرفت (هنوز هم در همان حوزه مشغول به کار است). مادرم بسیار آزاداندیش بود، همیشه تشویقم می کرد مستقل باشم و سرم به کار خودم باشد؛ البته تا زمانی که «کار خودم» این قدراحمقانه نباشد که زندگی ام را به هم بریزد. هر از گاهی کمی از مرزهایم عبور می کردم، اما آن قدر به او احترام می گذاشتم که اصلا نگران نباشد کجا هستم یا چه کار می کنم.

 در بیشتر دوران کودکی ام، پدرم در مشاغل تبلیغاتی مشغول بود که به نظرم شغل خیلی جذابی می آمد. او مرد بسیار باهوشی بود، اما متأسفانه وقتی صحبت از کار و تجارت می شد، بهترین نبود. وقتی دبیرستانی بودم، او یک استودیوی فیلم تبلیغاتی در لینکلن پارک تأسیس کرد. به نظر می رسید افتتاح این استودیو نقطهٔ اوج رویاهای آرنی باشد. اما نتوانست در عرصهٔ هنر و تجارت چندان موفق شود. اما وقتی دبیرستانی بودم، یک تابستان برایش کار کردم و از آن روزها خاطرات خوبی دارم. علاوه بر کارهای دیگرم، دستیار تولید بودم؛ البته اگر بخواهم دقیق تر بگویم، دستیار دستیار بودم. ون بسیار بزرگی را می راندم، کارگردان ها را از فرودگاه برمی داشتم و تمام کارهای سطح پایینی را که هیچ کسی حاضر نبود انجام شان بدهد انجام می دادم. ساعت های کاری طولانی بودند و بسیاری از کارها تمام شب طول می کشیدند، اما هیجان داشتم که از نزدیک شاهد کار پدرم باشم و دربارهٔ ارزش سخت کارکردن و پول درآوردن چیزهای بسیاری یاد گرفتم