توضیحات

دزیره ، عاشقانه ای کلاسیک ، نوشتۀ آن ماری سلینکو است که زندگی پر فراز و نشیب دختر تاجر فرانسوی ،از نامزدی اش با ناپلئون بناپارت و سپس ازدواجش با ژان باپتیست و منسوب شدن به ملکۀ سوئد و نروژ را روایت می کند .

در این رمان ، ما به زبان دزیره که خاطراتش را در دفتر یادداشتی که پدرش به او داده است می خوانیم و به طور همزمان با حقایق تاریخی و احساسی آن زمان آشنا می شویم .

دزیره در سال 1777 در مارسی به دنیا آمد و در سن 24 سالگی، شیفتۀ ناپلئون شد و با او نامزد کرد ؛ اما دو سال بعد، ناپلئون بصورت یک طرفه و به خاطر منافعش ،نامزدی اش با دزیره را به هم زد و با “ژوزفین دوبوهانه” که برایش سود و منفعت بیشتری داشت ازدواج کرد .

دزیره از این بابت بسیار دلشکسته شد ،بطوریکه در نامه ای به ناپلئون نوشته است :  «تو زندگی مرا به سوی بدبختی سوق دادی و من هنوز ناتوان در فراموش کردن توام.»

سرانجام دزیره چند سال بعد با “ژنرال برنادوت” که جنگجویی جوان و افتخارآفرین بود ازدواج کرد ؛ برنادوت بواسطۀ موفقیت های فراوانش ، در سال 1810 رسماً پادشاه سوئد و نروژ گردید و به دنبال آن دزیره نیز در سال 1829 تاج گذاری کرده و ملکۀ آن کشور گردید .

دزیره در این سالها علی رغم قدرت زیاد و موقعیت اجتماعی بالایی که داشت همیشه به فکر خانواده اش بود و تا پایان عمرش ، شکست عمیقی که مسبب آن ناپلئون بود ، را به دوش کشید .

خواندن کتاب دزیره را به کسانی پیشنهاد می کنیم که :

به رمان های عاشقانه و کلاسیک ، با چاشنی وقایع تاریخی علاقمند هستند .

نظر منتقدان در مورد رمان دزیره :

• این اثر به شکلی خیال انگیز ، به احساسات ناپئون بناپارت جان می دهد . (آمازون)
• این کتاب را از دست ندهید . (Kirkus Reviews)
• داستان خیره کننده و فوق العاده پرفروش اولین نامزد ناپلئون بناپارت . (Goodreads)

رمان دزیره و اقتباس از آن : 

در سال 1954 ، یک فیلم سینمای درام-تاریخی ، محصول کشور آمریکا ، به کارگردانی “هنری کاستر”و تهیه کنندگی “جولیان بلاستاین” ساخته شد ؛ در این فیلم سینمایی ، “مارلون براندو” و “جین سیمونز” نقش آفرینی کرده اند . 

تکه هایی از متن رمان دزیره :

زن‌هایی که هر روز خودشان را در آینه نگاه می‌کنند متوجه پیر شدن‌شان نمی‌شوند حالا چهل و نه سال دارم آنقدر خندیده‌ام و گریه کرده‌ام که خط‌های ریزی در صورتم افتادند و دو خط گوشه دهانم مربوط به زمانی است که ژان باپتیست در نبرد لایپزیگ بود. کرم گل رز به پیشانی و گونه‌هایم مالیدم ابروهایم را که ایوت تمیز کرده بود شانه کشیدم، روی پلک‌هایم را نقره‌ای کردم همانطور که ژوزفین یادم داده بود.

چقدر نامه از گوشه و کنار کشور دریافت کرده‌ایم انگار سوئدی‌ها سال‌ها منتظر این تاجگذاری بودند این همه اشتیاق مردم برای ژان باپتیست قابل درک نیست آیا واقعاً فکر می‌کنند برای ملکه شدن تنها ازدواج با او کافی است؟ آیا متوجه نمی‌شود این تاجگذاری به معنای آخرین جواب مثبت من در رابطه با اوست؟

ژان باپتیست، من به عنوان عروس تو شرایط را می‌پذیرم جلوی محراب کلیسا زانو میزنم و قسم می‌خورم در هر شرایطی کنارت بمانم و اما از آنجا که عروس باید جوان و زیبا باشد صورتم را آرایش می‌کنم مردم از ساعت ۵ صبح امروز در خیابان‌ها آمده‌اند تا مرا هنگام عبور کالسکه‌ام ببینند، نباید آنها را ناامید کنم. بیشتر زنها در چهل و نه سالگی جوانی‌شان را از دست می‌‌دهند. بچه‌هایشان بزرگ شده‌اند و شوهر‌هایشان پا به سن گذاشته‌اند. در این سن زن‌ها دوباره متعلق به خودشان هستند اما برای من این‌طور نیست؛ تازه در در ابتدای راه هستم اما این من نبودم که سلسله‌ای تاسیس کردم صورتم را پودر میزنم، باید زیاد آرایش کنم چون وقتی ارگ کلیسا به صدا در می‌آید گریه‌ام میگیرد و دماغم سرخ می شود. ای کاش می‌شد فقط یک روز … فقط یک امروز مثل یک ملکه بشوم … خیلی میترسم ….

ژان باپتیست از پشت سرم گفت: دزیره چقدر جوان مانده ای حتی یک موی سفید هم نداری.